Tym, co najbardziej lubię w rozmowach coachingowych jest to, że koncentrują się na przyszłych możliwościach, a nie na minionych błędach. Osoba nie jest postrzegana jako ktoś w kim trzeba coś „naprawiać” – jest w porządku taka, jaka jest i posiada już (chociaż nie zawsze o tym wie) wszystkie potrzebne zasoby, żeby radzić sobie z życiowymi wyzwaniami. Jednym z takich zasobów jest zdolność do uczenia się przez całe życie (tak, wszyscy mamy tę zdolność!). Dzięki niej możliwy jest jakikolwiek rozwój. Możemy zdobywać nowe umiejętności, zmieniać nawyki, uwalniać się od ograniczających przekonań, odkrywać nowe perspektywy… wprowadzać zmiany i mieć bezpośredni wpływ na to, jak wygląda nasze życie.